adj.

insinuating, fawning, flattering, striving for favour, servile.

adj.

ἁνθρωπάρεσκος qui placere hominibus studet, hominibus placens. Որ ջանայ կեղծաւորութեամբ հաճոյ լինել մարդկան, կամ հաճել զմարդիկ՝ զհետ երթալով եւ անարժան հաճոյից նոցա. մարդելոյզ. շողոքորթօղ. եւ Շողոքորթական.

Աստուած ցրուեսցէ զոսկերս մարդահաճոյից։ Մի՛ առ ականէ ծառայել իբրեւ մարդահաճոյք. (Սղ. ՟Ծ՟Բ. 6։ Եփես. ՟Զ. 6։ Կող. ՟Գ. 22։)

Ոչ կամիմ զձեզ մարդահաճոյս լինել, այլ մանաւանդ աստուածահաճոյս, որպէս եւ էքդ իսկ. (Ճ. ՟Գ.։)

Զի՞նչ է մարդահաճոյն. մարդահաճոյ՝ որ առ կամս ուրուք մարդոյ զհաճոյս նորա արասցէ, թէպէտեւ անարգանաց արժանի լեալն։ Որ ի՛ւր հաճոյ է, մարդահաճոյ է. քանզի եւ ինքն մարդ՝ իւրաքանչիւր ոք. (Բրս. հց.։)

Որ մարդահաճոյքն էին եւ սուտակասպասք. յն. մի բառ. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 10։)

Չառնել մարդահաճոյ իրս։ Մարդահաճոյ (կամ մարդահաճո) ողորմութիւն առնել. (Ոսկիփոր.։)

adv.

Կամ մ. Առ մարդկան հաճոյից. առ մարդահաճութեան.

Ըստ սովորութեան եւ մարդահաճո՛յ աղօթեմք. (Մանդ. ՟Ի՟Ա։)

Մի՛ զնոյն ինքն զպատուիրանս տեառն առ մարդահաճոյսն լինել. (Բրս. հց.։)