adj.

oratorical;
—ն, cf. Ճարտասանութիւն.

adj.

ῤητορικός oratorius, -ia, -ium. Սեպհական ճարտասանի եւ ճարտասանութեան. հռետորական.

Յիմաստս ճարտասանականս արհեստիս. (Պիտ.։)

Ընդել եւ ծանօթ էր ճարտասանական հրահանգիցն. (Արծր. ՟Գ. 9։)

Զի ուսցի զճարտասանական եւ զփիլիսոփայական ներվարժմունս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

Կուրաց եւ համերց լոյս, եւ լեզու ճարտասանական. (Անան. եկեղ։)

ՃԱՐՏԱՍԱՆԱԿԱՆ. իբր Սոփեստական. իմաստակական. σοφιστικός sophisticus.

Ճշմարտութիւն զճարտասանականն զանիրաւութիւն ի բաց մերժեաց որպէս զառանցեալս բանս. (Դիոն. ածայ.։)

s.

ՃԱՐՏԱՍԱՆԱԿԱՆՆ գ. ῤητορική rhetorica. Արհեստ ճարտասանական. ճարտասանութիւն. եւս եւ Ճարտասան.

Քան զայլ արհեստ եւ զմակացութիւն, քան զքերթողականն ասեմ, եւ քան զճարտասանականն։ Ամենայն՝ որ ճարտասանական է, նաեւ հաւանութեան արարչական. (Սահմ. ՟Ա. եւ ՟Դ։)

Տեսակք ճարտասանականին երեք այսոքիկ են. եւ այլն. (Երզն. քեր.։)

Զճարտասանականացն յինքեանս ամբարէին զգիտութիւնս. (Սոկր.։)