s.

conflagration, burning, combustion;
inflammation.

cf. ՀՐԴԵՀՈՒԹԻՒՆ.

Աւերումն աւանաց, եւ հրդեհումն շինուածոց. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Որ ոչ պակուցեալ կիզու առ ի հրդեհումն տոչորման. (Անան. եկեղ։)

Ոմն, եւ հրդեհմունք իւր. (Նար. ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հրդեհումն հրդեհմունք
accusatif հրդեհումն հրդեհմունս
génitif հրդեհման հրդեհմանց
locatif հրդեհման հրդեհմունս
datif հրդեհման հրդեհմանց
ablatif հրդեհմանէ հրդեհմանց
instrumental հրդեհմամբ հրդեհմամբք