adj.

strong, vigorous, robust;
powerful, potent, mighty.

adj.

ՀՈՒԺԿՈՒ գրի եւ ՀԱՒԺԿՈՒ, ՀՕԺԿՈՒ. Ուժեղ. ուժեղակ. կարող հասակաւ եւ արութեամբ. առոյգ եւ արի. քաջ. կորովի. զօրաւոր. հզօր. երեւելի. հոյակապ.

Չեւ եւս հուժկու էր դաւիթ, այլ դեռ մանուկ էր. (Կիւրղ. ծն.։)

Հուժկու անուանի, եւ յաղթօղ։ Ամենեցուն թագաւորաց հուժկու եղեալ, պարթեւն արտաշէս. (Խոր. ՟Ա. 22։ ՟Բ. 12։)

Երկու որդիք հուժկուք էին դաւթի. (Սեբեր. ՟Զ։)

Զի այլ յազգին ոչ գտաւ հօժկու, զի ի մեծ պատերազմին մեռան. (Բուզ. ՟Գ. 11։) cf. ՀՕԺԿՈՒԱԳՈՅՆ։