adj.

տուեալ զանձն ի խոտորումն. անձնատուր ի խոտորնակս.

Որոց հարեալքառ ոտս զաւանդն հոգեւորն պատուի, անձամբ զանձինս խոտորատուր յարուեստն զինուորութեանն զինեցան, եւ յերկիր կործանեցան. այլ ձ. խոտորատուր. (Բուզ. ՟Գ. 15։)