adj.

ԸՆԴՎԱՅՐԱԾ որ եւ ԸՆԴՎԱՅՐԱՅԱԾ. Վայրապար կամ այսր անդր յածեալ, մանաւանդ լեզուաւ. շաղփաղփ. ընդունայնախօս.

Որք շրջինն յաղջամուղջ խաւար, ընդվայրածք շաղեալք սասանին. (Վրթ. քերթ.։)

Ընդվայրած լեզուօք եւ շատխօսութեամբ վնասեալ յաղօթսն վիրաւորիմք։ Ընդվայրած լեզուօք ի բամբասանս ոչ դադարեն. (Մանդ. ՟Դ. եւ ՟Ի՟Ա։ Իսկ անդ. ՟Ժ՟Ե.) գրի Վայրած, զի մի՛ կրկնեսցի Ընդ.

Ամենայն ոք ի մտաց հաստատութիւն եւ յառաքինութիւն հայի, եւ ո՛չ ընդ վայրած լեզուին աղութիւն։