adj. s.

cf. Եօթանեքեան.

adj. s.

ԵՕԹԱՆԵՔԵԱՆ ԵՕԹՆԵՔԵԱՆ ԵՕԹԱՆԵՔԻՆ կամ ԵՕԹՆԵՔԻՆ. Ամենեքեան եօթն ոգիք կամ իրք միանգամայն՝ մի առ մի. օխտնալ.

Եօթանեքին ճրագարանքն։ Եօթանեցունց գառանցն. (Թուոց. ՟Ը. 2։ ՟Ի՟Ը. 21։)

Նոյնպէս եւ եօթանեքին ... զի եօթանեքին կալան զնա կին (հետ զհետէ). (Ղկ. ՟Ի. 31. 33։)

Եւ եօթանեքեան իսկ ... զի եօթնեքեան կալան զնա կին. (Մրկ. ՟Ժ՟Բ. 22. 23։)

Ցեօթանեսին ներքինիս ցպաշտօնեայս իւր». յն. եօթանց ներքնեաց. (Եսթ. ՟Ա. 10։)

Եօթնեքեանքն այնոքիկ՝ գործք են այսու կենցաղոյս. (Կլիմաք.։)

Եօթնեցունց ... եօթանեցունց. (Ճ. ՟Ա.։)