adj. adv.

Բոցանիշ. բոցաճաճանչ.

Բոցանշան բորբոքեալ մորենւոյն. (Ագաթ.։)

Զսուսերն բոցանշան ունելով՝ ահաբեկ զտեսողս առնէր. (Կաղանկտ.։)