adj. adv.

ԲՆԱՒՈՐԱԿԱՆԱԳՈՅՆ կամ ԲՆԱՒՈՐԱԳՈՅՆ. Առաւել բնաւորական, կամ բնաւոր. բնականագոյն. դիպողագոյն.

Եւ երկրորդ օրէնս դնէ բնաւորագոյն (կամ բնաւորականագոյն)։ Մի՛ գուցէ եւ այս բնաւորականագոյն՝ այլաբանութեան տեսակաւ լուծանի։ Իսկ այլ ոմն բնաւորականագոյն հատուցեալ զպատասխանի ճառիս։ Բնաւորագոյն ասացեալ է. (Փիլ.։)