adj.

ἁπολελύμενον absolutum Նոյն ընդ Բացարձակ՝ ըստ քերականաց. այսինքն այնպիսի անուն, որ չունի յարաբերութիւն առ այլ՝ իբր հակադրեալ ընդ հաղորդական, կամ ընդ ածանցական, եւ ընդ թուական անուանս.

Դասական, թուական, բացարձակական (կամ բացարձակ) ... Բացարձակական է, որ առանձին իմանի. ո՛րգովն, Աստուած, բան. (Թր. քեր.։)