s.

ԲԱՄԲԻՇՆ եւ ԲԱՄԲԻՇ. βασίλισσα, βασιλεία, βασιλίς regina, imperatrix Թագուհի. դշխոյ. տիկնաց տիկին. ին թագաւորի, մայր արքայորդւոյ, որպէս եւ մեծի իշխանի.

Մի՛ թագ դնել, եւ մի՛ զբամբիշն զմայր որդւոցն թագ դնել, եւ մի՛ զբամբիշն զմայր որդւոցն լլկել։ Տոմիրիս բամբիշն մասսագեցւոց սպան զկիւրոս. (Եւս. քր.։)

Պատրեաց երբեմն բոզն այն եւ զբամբշան իսկ զեղբայրն. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 14։)

Առնուլ զաբիսաք ի կնութիւն. որպէս զի բամբշամբն՝ զոր առնու, առցէ եւ զթագաւորութիւնն Սողոմոնի. (Եփր. թագ.։)

Եսթեր եղեւ բամբիշ ի տեղի վասթեայ. (Մծբ. ՟Գ։)

Գըտեալ զփայտ խաչին՝ բամբիշ Հեղինին. (Գանձ.։)

Կին նորին, որում բամբիշն կոչէին։ Որ եւ սպանաւ ի բամբշանէն։ Առաքեալ էր զմայրն՝ զբամբիշն Վասպուականի առ զօրավարն բուխայ. (Արծր. ՟Բ. 3։ ՟Գ 4։)

Նմանութեամբ ասի.

Զսա (զաչս) Աստուած՝ բամբիշն այլոց երեւեցոյց (զգայութեանց), ի վերայ եդեալ ամենեցուն։ Իւրաքանչիւր յառաքինութեանցն բամբիշն ճշմարտութեամբ է. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. այլաբ.։)