s.

constellation.

s.

τὸ ζώδιον, σημεῖον constellatio, signum Տուն աստեղաց. խումբ խումբ աստեղաց յիւրաքանչիւր կողմանս երկնից, մանաւանդ ի կամարն կենդանակերպից. համաստեղութիւն.

Որպէս թէ աստեղատունք ինչ իցեն, եւ ըստ դիպելոյ պատճառաւորաց աստեղացն յաստեղատունսն՝ նոյնպիսիք եւ ծնունդքն լինիցին։ Մինչդեռ առիւծն ասեն յաստեղատանն իցէ։ Անցեալ ընդ ամենայն աստեղատունսն. (Եզնիկ.։)

Ասեն երկոտասան աստեղատանցդ բաժանել զերկին, զոր կենդանակերպ կոչեն. (Շիր.։)

Զյեղեղմունս ժամանակաց գործէ (արեգակն), փոփխելով յաստեղատունսն. (Պիտ.։)

Ծանօթ էին մոգքն ամենայն պարուց աստեղատանց. (Զքր. կթ.։)

Զծննդոցն իմն զաստեղատանցն յայտ իմն առնել կամէին։ Ասեն, աստեղքս այս յանկակիցք են պատկերաց եւ աստեղատանց կերպարանաց. (Վեցօր. ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստեղատուն աստեղատունք
accusatif աստեղատուն աստեղատունս
génitif աստեղատան աստեղատանց
locatif աստեղատան աստեղատունս
datif աստեղատան աստեղատանց
ablatif աստեղատանէ աստեղատանց
instrumental աստեղատամբ աստեղատամբք