adj.

Որպէս ἁστρονόμος astronomus. Որ ունի զգիտութիւն աստեղաց՝ իմաստասիրաբար. աստեղաբաշխ.

ցաստեղագէտսըի քաջ հարցաք. (Հեթում ոտ.։)

Ռաստ եւ զանապ կոչեն աստեղագէտքն. (Վրդն. սղ. ՟Ճ՟Գ։)

Եւ որպէս ἁστρολόγος astrologicus. Աստեղաբանակ. քաւդեայ. մոգ. (երբ. հօպէր. այս ինքն դիտօղ).

Յարիցեն եւ ապրեցուսցեն զքեզ աստեղագէտքն քո, որ նշմարեն զաստեղս երկնից. (Ես. ՟Խ՟Է 13։)

Ատղաս աստեղագէտ ճարտար. (՟Բ։)

Աստեղագիտին պարտ եւ պատշաճ է բազում փոյթ յանձին ունել եւ այլն. (Վեցօր. ՟Զ։)