va.

to regret, to repent of, to lament.

չ. ն.

μετανοέω. poenitet me. Ապաշաւ առնուլ. յապաշաւս լինել. ապաշաւանս կրել. փոխել զմիտս. դառնալ. ցաւիլ. զղջալ. ապաշխարել. լալ. աւաղել. եւ ստրջանալ. փոշիմանել, ափսոսալ. փիւշման օլմագ. աճըմագ. թէօվպէյէ կէլմէք.

Ո՞ գիտէ, ապաշաւեսցէ աստուած, եւ դարձցի ի բարկութենէ. (Յովն. ՟Գ. 9։)

Ապաշաւեա՛ դու ի չարեացդ քոց. (Գծ. ՟Ը. 22։ Յայտ. ՟Բ. 5։)

Խղճիւ ապաշաւել։ Ապաշաւել ընդ մեղսն, կամ ընդ չարախօսելն. (Պիտ.։ Նար. ՟Ի՟Թ։ Լմբ. սղ.։ Վրք. հց. ՟Ը։)

Սկզբնամայրն ապաշաւողաց. (Նար. ՟Զ։)

Ապաշաւել զվարս, կամ զառաջին գործ, կամ զանցելոցն զչարիս, կամ զանկանելն ի բարեաց, կամ զաւուրս. (Յհ. կթ.։ Իգն.։ Սարգ.։ Լմբ. պտրգ.։)

Ապաշաւեցէ՛ք. իբր թէ լալ եւ ափսոսել. (Ոսկ. գծ.։)

Հրեշտաք ապաշաւեսցեն զանձն իմ. (Մամիկ.։)

Ապաշաւէր զայն։ եթէ ընդէ՞ր բնաւ ցանկացաւ ուտել. (Վրք. հց. ՟Ե։)

φείδομαι. parco. Խնայել, զնդալ, անխայել, կարեկից լինել. խղճալ, մեղքընալ.

Քաւ լիցի ախայել ապաշաւել (յն. մի բայ) յանձն իմ. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ. 5։)

Ապաշաւեսցէ ի մեզ աստուած. (Մծբ. ՟Գ։)

Ոչ կամեցարուք լսել, ես զձեզ ապաշաւեմ ասէ։ Պատասխանի ետ մուշեղ, դու պարտիս յանձն քո ապաշաւել՝ քան թէ ի մեզ. (Արծր. ՟Բ. 3։)