adj.

desperate, despaired of;
unhopeful.

adj.

ἁέλπιστος. insperabilis. Ոչ յուսալի. անյոյս՝ ըստ ՟Բ նշ. յուսահատելի. եւ Անակնունելի. անկարծ.

Ամենեւին անհասանելին անյուսալի է եւ անձեռնարկելի։ Քաղաքաց, ազանց՝ անյուսալի փոփոխմամբք. (Ածաբ. ծն.։)

Ոսկրն ցամաքեալ անասնոյն անյուսալի էր, թէ ջուր ելցէ ի նմանէն. (Եղիշ. դտ.։)

Անյուսալի ամենեցուն զնա ի կենացս գիտել. (Մագ. ՟Կ՟Զ։)

Ինձ մերժումն տարագրութեան անյուսալի։ Անյուսալի փրկութեան հոգւոյս. (Նար. ՟Ի. ՟Լ՟Ա։)

Անյուսալի խնամակալութիւն. (Իգն.։)

Պարիսպ մեղաց երիքովին, դըրամբք փակեալ անյուսալին, աղաղակաւ տապալեսցին. (Յիսուս որդի.։)

Անյոյս՝ ըստ ՟Ա նշ. չունօղ զյոյս. յուսաբեկ.

Աստ եւ իմ անյուսալի եղեալ։ Անյուսալիս առնելով զմեզ. (Մագ. ՟Ի՟Ը. ՟Լ՟Գ։)

Տկար եւ անյուսալի խորհրդով. (Սկեւռ. յար.։)

Յոյս՝ անյուսալի անձին իմոյ լինի՝ անսահման քո ողորմութիւնդ. (Բենիկ.։)