dumbness;
irrationality.
cf. ԱՆԲԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Մի շունչ յանասունսն ամենայն, որ ունի զմի նշանակ անխօսութեան։ Զթերութիւն անխօսութեանն՝ զոր ունին, ընտրողութեամբ զգայուն բարոյիցն նոցա ելից. (Վեցօր. ՟Թ։)
Նոքա բնութեամբ ունին զանխօսութիւն, եւ սոքա ինքեանք զանձինս արարին անասունս. (Ոսկ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անխօսութիւն | անխօսութիւնք |
| accusatif | անխօսութիւն | անխօսութիւնս |
| génitif | անխօսութեան | անխօսութեանց |
| locatif | անխօսութեան | անխօսութիւնս |
| datif | անխօսութեան | անխօսութեանց |
| ablatif | անխօսութենէ | անխօսութեանց |
| instrumental | անխօսութեամբ | անխօսութեամբք |