privilege, prerogative, right, favour, exemption, immunity.
ԱՐՏՈՒՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ գրի ԱՐՏՕՆՈՒԹԻՒՆ. Նիւթական թարգմանութիւն յն. ձանյնիս ἑξοχή կամ ὐπεροχή որ եւ ԳԵՐՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ. eminentia, excellentia. Նախապատուութիւն. յառաջամասնութիւն. առաւելութիւն. վսեմութիւն.
Ունի զսահմանն զայն, որ յառաւելութենէ եւ որ յարտունութենէ (յն. մի բառ), արհեստ արհեստից, եւ մակացութիւն մակացութեանց։ (Այսպիսի) արտունութիւն ոչ ումեք պատշաճի, բայց միայն իմաստասիրութեան. քանզի իմաստասիրութիւն միայն է գերազանցեալ. եւ վասն այսորիկ որ յարտունութենէ (կամ յարտօնութենէ) սահման է, ի վերջոյ դասեալ է. (Սահմ. ՟Զ։)
Պարտ է համարել զմեծ թագաւորիս այսորիկ (քսերքսեայ) զարտօնութիւն առ աշխարհակալն Աստուած նուազագոյն, որչափ քան զնա մի ինչ չնչին եւ թարմատար ի կենդանեաց. (Արիստ. աշխ.։)
Արտունութիւն կամ արտօնութիւն. (Հին բռ. այլազգ մեկնէ.) առաւել պիտանի, կամ անգիւտ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտունութիւն | արտունութիւնք |
| accusatif | արտունութիւն | արտունութիւնս |
| génitif | արտունութեան | արտունութեանց |
| locatif | արտունութեան | արտունութիւնս |
| datif | արտունութեան | արտունութեանց |
| ablatif | արտունութենէ | արտունութեանց |
| instrumental | արտունութեամբ | արտունութեամբք |