adj.

Առաքելի.

Եւ զաւետիսըն հայրական, ասէր ինքեամբ առաքական. (Շ. խոստով.։)

Զգիւտս իմաստիցն եւ զբանիցն առաքականս առ ի յարմարութիւն խնդութեամբ ընկալեալք. (Բրս. գորդ. յն. իբր հանդիսական։)

ԱՌԱՔԱԿԱՆ ՀՈԼՈՎ. վարի ի Հին քեր. որպէս Գործիական. ա՜վ, մարդով, գրիգորով։

Առաքական առնչիւն վարեսցին յայս, ասելով. իմաստունն իմաստութամբ է իմաստուն։ (Ուստի եւ Վահր. երրորդ.)

Եւ որպէս Բացառական.

Առաքականն, ի պետրոսէ. հայցականն, զպետրոս։

cf. ՑՈՒՑԱԿԱՆ, եւ cf. ԹՂԹԱԿԱՆ, եւ cf. ՏՐԱԿԱՆ։ Պատճառ շփոթութեան է, զի առ յոյնս եւ լատինս գործիականն է նոյն ընդ տրականի. իսկ բացառականն յունաց կազմի ի սեռականէ. որպէս եւ լատինացւոցն հասարակօրէն ի տրականէ կոչեցելոյ աննախդիր բացառական։

Ի ԲԱՑ ԱՌԱՔԱԿԱՆ. cf. Ի ԲԱՑ եւ այլն։