adj.

cf. Ամենունակ.

adj.

ԱՄԷՆՈՒՆԱԿ կամ ԱՄԵՆՈՒՆԱԿ. παγκρατής. omnicapax Որ զամենայն ինչ ունի յինքեան, որպէս Աստուած եւ աստուածայինք. եւ պարունակօղ կամ պարփակօղ զբազում ինչ. ամէնընկալ. ամենալից.

Բանն ամէնունակ հայրենի. (Նար. մծբ.։)

Հոգին ամենունակ. (Վահր. երրորդ.։)

Շարժեսցէ զմեզ եւ ածցէ առ ամենունակ Աստուած. (Տօնակ.։)

Ամենայնի հիմն ամէնունակ. (Դիոն. ածայ. ՟Ժ։)

Նկարէր եւ կերպարանէր ամէնունակ ջուրբքն անբաւութեան։ Ընծայել ամէնունակ ծոցոյ մօրն որովայնի հողածին զարմի։ Անդս ամէնունակս. (Նար. ՟Հ՟Ե. Նար. առաք. Նար. խչ.։)

Գանձ առատ, եւ ամէնունակ շտեմարան. (Տօնակ.։)

Ամէնունակ քո գանձարանիս. (Մաշտ.։)

Ծոց եկեղեցւոյ ամէնունակ է ի խորհրդական անհատ գանձուցն։ Քաղաք ամենունակ։ Սեղան ամենունակ. (Վրդն. երգ. եւ Սղ.։)