ԱՂԱԲԱՂՈՎՆ ԱՂԱԲԱՆՈՍ, ԱՂԱԲՈՂՈՆ. որ եւ ԱՆԱՓԱՂ. եւ ՂԱԲՈՂՈՆ. բառ յն. ἁναβολή, ἁναβόλαιον, ἑξωμίς abolla, amictus, tunica brevis, superhumeralia Վերարկու. թիկնոց. մեկնոց. եբիճաղ. փիլոն. եաղմուրլուգ. եափունճա. կամ տիվան գաֆդանը, մինթան.
Ունէր աղաբաղովն, եւ փոքր մախաղ. (Վրք. հց. ձ։)
Պճնումն հանդերձից՝ իշխանաց է, աղաբանոսաց՝ վարդապետաց, եւ կրկնոցաց՝ քաղաքացեաց. (Մաշտ.։)
Ճարտարախօսք եւ փիլիսոփայք, որ քան զաղաբողոնն (կամ զաղաբղոնն) այլ ինչ ոչ արկանէին զանձամբ. (Ոսկ. ես.։)
Ծածկոյթ զգեստուցն ի միջոյն եւ ի վայր սփածեալս ունէին, եւ դոյզն ի վերոյ զթիկամբք աղաբողոնս. (Պիտ.։)
Ամենայնիւ ջանամք արտաքին իմաստասիրացն նմանել, որ աղաբողոնօքն պարծէին. (Սարգ. յկ. ՟Ը։)
Առնեն եւ նոքա հանդերձս անպաճոյճս. արկանեն եւ աղաբողոնս մեկնաւորս։ Եւ իմ յարուցեալ մերկացայ յինէր զաղաբողոնն՝ զոր զգեցեալ ունէի. (Եղիշ. խր.։ Վրք. հց. ՟Ի՟Ա։)
Մեղայ՝ առանց աղաբողոնի եւ ուրարի եւ բոկոտն ի բեմբ ելանել, եւ խունկ ծխել սեղանոյն. (Մաշկ.։)