adj. s.

ἰεράρχης, ἁρχιερεύς antistes, pontifex. Պետ քաւչաց եւ քաւութեան. այսինքն Քահանայապետ, եւ գլուխ ուխտաւորացն Աստուածոյ եւ ուխտի նորոյ, Յիսուս Նաղովրեցի.

Եդին ի վերայ գլխոյ նորա, եթէ՝ այս է Քրիստոս քաւչապետ՝ թագաւոր հրէից. (Զքր. կթ.։)

Ժորովրդեանն հանդերձ քաւչապետաւն՝ եղեալն յեկեղեցին մուտ. (Մաքս. եկեղ.։)

Քաւչապետին յաթոռոյն իջումն. (անդ։)