adj. s.

Chaldean;
—ք, the Chaldeans.

adj. s.

χαλδαῖος chaldaeus. Որ է յաշխարհէն քաղդէաստանի կամ բաբելացւոց. եւ Որ ինչ հայի յայն ազգ. զորմէ տե՛ս բռ. յակ. ան։

Տեսցուք զառ ի քաղդէացւոց զիւրեանց նախնեաց պատմեալ զժամանակագրութիւն։ Քաղդէացւոց իմաստութեանն աղագաւ. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ի քաղդէացւոց բարբառոյ փոխեալ։ ի քաղդէացի գրոյ ի յոյն փոխարկեալ. (Խոր. ՟Ա. 8։ Յհ. կթ.։)

Իբրեւ զքաղդէացիսն այրեցեալ լինէին. (Եղիշ. ՟Ա։)

Քաղդէացիք գործեն աստղաբաշխութիւն նախ առաջին. (Փիլ. լին.։)

Եւ որպէս Քաղդեայ. ἑπαοιδός incantator.

Ոչ եթէ նա (դանիէլ) իշխան էր քաղդէացւոցն. քանզի ո՛չ դիւթ էր, ոչ կախարդ էր, եւ ո՛չ մոգ էր. (Կոչ. ՟Ժ՟Զ։)