cf. Տագնապ.
ՏԱԳՆԱՊՈՒԹԻՒՆ ՏԱԳՆԱՊՈՒՄՆ. ἁγωνία angor, angustia. Տագնապ. տագնապիլն.
Որ ինչ տագնապութեան իրք կարծիցին։ Մովսէս նախ երկեաւ յօձէն բազում տագնապութեամբ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։ ՟Բ. 3։)
Դողացեալ զարհուրեալ էր եգիպտոս յառաջին տագնապութեանցն, որ եղեն ի նա յասորեստանւոյն. (Գէ. ես.։)
Անդադար տանջանք, եւ աններելի տագնապումն։ Ուժգին լլկանօք իսպառ տագնապմամբ ի ծովին։ (Խորտիկք) հեշտութիւնք միայն ճաշակելեացն են. իսկ տագնապումն եւ վիշտք՝ բոլորն շարունակեալ անդամոցն. (Մանդ.։ Նար. ՟Ծ՟Դ։ Մագ. ՟Ի՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տագնապումն | տագնապմունք |
| accusatif | տագնապումն | տագնապմունս |
| génitif | տագնապման | տագնապմանց |
| locatif | տագնապման | տագնապմունս |
| datif | տագնապման | տագնապմանց |
| ablatif | տագնապմանէ | տագնապմանց |
| instrumental | տագնապմամբ | տագնապմամբք |