s.

umbrage, start;
digression, alienation;
dazzling.

s.

τύφος fumus, stupor, attonitus, obcaecatio. Շրտնուլն (ըստ ամենայն առման).

Շամանդաղ եւ խաւար գործէ, եւ զաչաց շրտումն, ո՛չ զմարմնոյ, այլ զոգւոյ։ Շրտումն հպարտութեան. (Փիլ.։)

Զշրտուցումն աչացն (պօղոսի) բժշկել ձեռնադրութեամբ. (Նար. երգ.։)

Եթէ առ բոլորակ ծիր արեգականն յառիցի, շրտումն սակաւ տեսութեանն գործիցէ. (Ոսկիփոր.։)

(Բա՛րձ) զթմբրութիւնսն ընդ շրտմանցն. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շրտումն շրտմունք
accusatif շրտումն շրտմունս
génitif շրտման շրտմանց
locatif շրտման շրտմունս
datif շրտման շրտմանց
ablatif շրտմանէ շրտմանց
instrumental շրտմամբ շրտմամբք