adj.

persecuted, expelled, fugitive;
— առնուլ, տանել, արկանել, to persecute, to pursue, to expel, to chase, to give chase to, to thrust or push back or aside, to scatter, to dislodge, to drive out or away, cf. Հալածեմ, cf. Վարեմ, cf. Քշեմ;
— լինել, երթալ, to be persecuted, driven away, expelled, to flee, to flee away, to take to flight.

adj.

διωκόμενος, ἑξωσθείς expulsus, proscriptus. Հալածեալ. ի բաց վարեալ. վտարանդի. վարած քշած.

Ատելի հալածական յամենեցունց. (՟Բ. Մակ. ՟Ե. 8։)

Պտղոմէոս հալածականն ի մօրէ հօրն իւրոյ. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Հալածական էր յերեսաց յեզաբէլայ. (Մծբ. ՟Ժ՟Գ։)

Հալածական մշակացդ վասն բանին կենաց։ Զենոբ.։

Զայս թեկղ զհալածական օտարաշխարհիկ։ Կոչել զաստուած յօգնութիւն, զոր հալածական կինն պաշտէր. (Ճ. ՟Ա.։ Սոկր.։)

Աղքատ եմք, եւ հալածականք. (Լմբ. սղ.։)

Զիա՞րդ մարթ էր լինել ի միում բազմականին զօրութիւն հալածիչ, եւ բորոտութիւն հալածական. (Եփր. համաբ.։)

ՀԱԼԱԾԱԿԱՆ ԱՌՆԵԼ, ՏԱՆԵԼ, ԱՐԿԱՆԵԼ. կամ ԼԻՆԵԼ, ԵՐԹԱԼ, եւ այլն. διώκω καταδιώκω, -ομαι persaequor, expello, -or Հալածել, վարել, իլ. քշել, քշուիլ. ... Տե՛ս (Յես. ՟Ժ՟Ա. 8։ ՟Ա. Մակ. ՟Բ. 47։ ՟Ե. 21։ ՟Ժ՟Ա. 73։ Սղ. ՟Ժ՟Է. 4։ Առակ. ՟Է. 23։)

Վարշամակ խրտանց նոցա ... զդեւսն հալածական առնէր. (Սարգ. յկ. ՟Ա։)

Բաւական է միայն երեւելն լուսոյ հալածական առնել զխաւար. (Ոսկ. ես.։)

Հալածական արարեր զմեզ. (Ճ. ՟Բ.։)

Հալածական տանէին մինչեւ ի սահմանս յունաց. (Ագաթ.։)

Հալածական արկանէր. (Խոր. ՟Ա. 13։ Եւս. քր. ՟Ա։)

Հալածական եղեաք, եւ ոչ գտաք հանգիստ. (Ողբ. ՟Ե. 5։)

Հալածականս երթային մինչեւ ի սահմանս երկրին հրէաստանի. (՟Ա. Մակ. ՟Ե. 69։)