adj. s.

both, each, every.

adj. s.

ἐκάτερος, ἁμφότερος, -ρα, -ρον uterque, utraque, utrumque, ambo Իւրաքանչիւրն յերկուց. այսինքն երկոքեանն իսկ. երկուքնալ.

Տղայ մանկանն անձն անկցորդ է եւ անընդունական երկաքանչիւրոյ, բարւոյ եւ չարի։ Որ զմիմեանց կախեալ են, ոչ առանց երկաքանչիւր (այսինքն երկաքանչիւրոյ) շարժմանց զներգործութիւնն առնու։ Է մէջ զգայութիւնն, եւ ծայրք երկաքանչիւրքն՝ միտքն եւ զգալին. (Փիլ.։)

Ի խառնմանէ երկաքանչիւրիցն ... եւ ի յերկաքանչիւրոցն. (Նիւս. բն. ՟Ի՟Դ։)

Մի իր ի ձեռն երկաքանչիւրիցն տպացեալ. (Մեկն. ղեւտ.։)

Երկաքանչիւրոց գոյութեանց։ Յերկաքանչիւր բնութեանցս մերոց. (Նար.։)

Երբեմն զմարդոյ վայելուչսն թողոյր ձայնս, եւ երբեմն ցուցանէ իրս՝ աստուածութեանն միայն եղեալ պարտ. զի իմասցի երկաքանչիւր ինչ». այսինքն ծանիցի միանգամայն աստուած եւ մարդ. որ յայլոց յումպէտս թարգմանեալ է Երկախումբ։

Երկաքանչիւրովքն խրատէ. բարեաւն յորգորէ, եւ ահիւն զկծեցուցանէ. (Յճխ. ՟Զ։)

s.

ԵՐԿԱՔԱՆՉԻՒՐ ՈՔ, ուրուք, ումեքէ. (եզ. եւ եթ) գ. Նոյն ընդ վ.

Երկաքանչիւր ումեք ի նոցանէ։ Յերկաքանչիւր ումեքէ այնոցիկ, յերկրէ եւ ի ջրոյ. (Փիլ.։)