s.

state of a divine or sacred thing.

s.

θεότης divinitas Աստուածային գոլն Աստուծոյ. աստուածութիւն.

Առ աստուածայնութեան բնութեան անհասանելի է խորհրդոց մարդկան Աստուած. (Պրպմ.։)

Եւ τὸ θειότατον divinisimum esse Աստուածակերպութիւն հաղորդեալ իւիք օրինակաւ. սրբազանութիւն.

Ոչինչ ծանիցէ յաստուածաւանդիցն, այլեւ ոչ գործիցէ ինչ, որ ոչ զգոլն աստուածայնութեամբ։ Եւ զայս վարկանիմ նշանակել զաստուածայնութիւնսն եւ ծայրութիւնս երեւեցելոցն եւ իմացելոցն. (Դիոն.։)

Զաստուածայնութիւնս հոգւոյս ի ստորեւս քարշէ. (Լմբ. սղ.։)

Եւ ὀσιότης sanctitas Սրբութիւն. բարեպաշտութիւն.

Հետեւի արդարութեան եւ աստուածայնութիւն, եւ ճշմարտութիւն, եւ հաւատն, եւ չարատեցութիւն. (Արիստ. առաք.։)

Ականատես մեր ունելով զաստուածայնութիւն իւրեանց եւ զբարեվայելչութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածայնութիւն աստուածայնութիւնք
accusatif աստուածայնութիւն աստուածայնութիւնս
génitif աստուածայնութեան աստուածայնութեանց
locatif աստուածայնութեան աստուածայնութիւնս
datif աստուածայնութեան աստուածայնութեանց
ablatif աստուածայնութենէ աստուածայնութեանց
instrumental աստուածայնութեամբ աստուածայնութեամբք