adj.

chastised or punished by God.

adj.

θεόπληκτος divinitus ictus, θεήλατος a deo actus, imissus ՅԱստուծոյ հարեալ հարուածովք. եւ ՅԱստուծոյ իբր հարուած առաքեալ. աստուածասաստ. աստուածառաք.

Աստուածահար եղեալ ցամաքիւր. (Կոչ. ՟Զ։)

Ի ժամանակին ղովտայ ոչ ունէին անկ աստուածահար բարկութեան. (Ոսկ. յհ. ՟Ա 44։)