adj.

ԱԿՆԱԿԱՌՈՅՑ որ եւ ԱԿՆԿԱՌՈՅՑ. Հայեցօղ անշարժ աչօք կամ աչք. տիգգաթ իլէ պագան.

Սերովբէքն ակնակառոյց։ Ակնակառոյց աչօքն. (Յհ. իմ. եկեղ.։ Արծր. ՟Ա. 3։)

ԱԿՆԱԿԱՌՈՅՑ ԼԻՆԵԼ. Կառուցանել կամ ուղղել զաչս ի վերայ իրիք. անթարթափ նայել. գէտակն ունել. եւ Ակն ունել. աչքը տնկած նայիլ, յոյս դնել, սպասել. գաթը տիգգաթ իլէ պագմագ.

Յոր ակնակառոյց լեալ քաջացն հայոց, եւ յարձակեալ՝ ոչ կարէին վնասել։ Աստ իմն ակնակառոյց լեալ այրասիրտն եւ կաթոտն Շամիրամ. (Խոր. ՟Գ. 9։ ՟Ա. 15։)

Բայց ես ակնակառոյց իմն ի գալուստ թագաւորին Գագկայ լինէի։ Ի մերս ապա լինէաք ի թագաւորս եւ յիշխանս ակնակառոյց։ Ակնակառոյց առ Աստուած լեալք. (Յհ. կթ.։)