adj.

Որ զչորս իրս փաղառէ՝ ի միասին առնու կամ փակէ ընդ իւրեւ.

միափաղառական գոլ. որգոն՝ կենդանի հանրականապէս առնուլն ... ապա թէ ոք ապա թէ ոք ասէ, թէ պատահումն քառափաղառական գոյ. (Անյաղթ պորփ.։)

Ուր ի լս. դնի յումեմնէ լծ. այսպէս.

Քառափաղառակած՝ նոյնպէս եւ միանուն է, այսինքն բազմաբար է փաղառեալ զտեսակսն յինքն. զայս պատահումն անունս եւ անհատին, զի չեն եւ չասին սոքա քառափազառական։