Քահանայագոյն

adj.

ἰερώτερος . Ըստ յն. ոճոյ՝ որպէս Սրբազանագոյն. առաւել սուրբ եւ նուիրական.

Քան զմոխիր երնջոցն քահանայագոյնք. (Ածաբ. մկրտ.։)

Մի՛ արդեօք լինիցիս քահանայագոյն քան զքահանայս. (Վրք. ոսկ.։)