ՓՈՐԱՆԿԱԾ ՓՈՐԱՆԿԵԱԼ. ὐφαντός contextus, textus, textilis, inconsutus. (որում հակադրի Փոր ի բաց. ) Ասի զհանդերձէ, որ է անկուածոյ, եւ ի վերայ փորոյն առանց ճեղքուծածոյ. վերուստ ի վայր հիւսեալ. որպիսի էր անկար պատմուճանն Յիսուսի. միակտուր հուսած հագուստ.

Եւ զպատմուճանըս պատառած, որ ի վերուստն փորանկած. (Շ. եդես.։ Եւ Գանձ.։)

Իսկ զպատմուճանն՝ քանզի էր առանց կարանի՝ ի վերուստ փորանկեալ ամենեւին. (Յհ. ՟Ժ՟Բ. 24։)

Ըզպատմուճանըն փորանկեալ՝ առ ի վերուստ հոգւով զդեցար. (Գանձ.։)