adj.

Որ փարթամացուցանէ. ճոխացուցիչ. հարստացնօղ.

Վերացաւ ի գլխոյս փարթամացուցիչ պսակն գեղեցիկ. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Փարթամացուցիչքն եկեղեցւոյ, կամ հաւատացելոց՝ (թարգմանիչք). (Ճ. ՟Ը.։)

Նմանեցուցանէ գանձի վասն փարթամացուցիչ եւ պատուական բնութեանն. (Իգն.։)

Պիտանիք իցեն ի բազում իրս մարդկան, եւ փարթամացուցիչք. (Մխ. առակ.։)