adj.

ἑνδοξότερος magis gloriosus, honorabilior ἑπικυδέστερος melior, felicior, superior. Առաւել կամ յոյժ փառաւոր.

Փառաւորագոյն էր քան զամենեսեան. (Դան. ՟Ժ՟Գ. 4։)

Քան զերկուսն փառաւորագոյն։ Քան զերինս փառաւորագոյն. (՟Ա. Մնաց. ՟Ժ՟Ա. 21. 25։)

Նոյնագոյն. մանաւանդ թէ ե՛ւս փառաւորագոյն եւ վայելչատեսակ. . . ե՛ւս փառաւորագոյն եւ հրաշատեսակ երեւեալ. (Աթ. ՟Ը։)

Որ առնէն՝ քան զայն որ կրէն՝ փառաւորագոյն է։ Փառաւորագոյնք քան զօրէնսն կարծին գոլ։ Եօթներորդ զօրութիւնն փառաւորագոյն եւ բարգաւաճ լիցի քան զվեցսն. (Փիլ.։)

Նոքա էին արք փառաւորագոյնք ի տանէ արծրունեաց. (Արծր. ՟Դ. 11։)

Երեւեցաւ ինձ այր մի փառաւորագոյն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ա։)

Դարձուցանէ այնուհետեւ զփորձութիւնն ի հեշտալիսն եւ ի փառաւորագոյնսն. (Իգն.։)

Զհողն իսկ զիւր փառաւորագունի պատանաց յանձն առնէ (փառասէրն ագահ). (Անյաղթ հց. իմ.։)