adj. s.

ՓԱՆԴՌՆԱՀԱՐ գրի եւ ՓԱՆԴԵՌՆԱՀԱՐ, ՓԱՆՏԵՌՆԱՀԱՐ. Երաժիշտ՝ որ հարկանէ զփանդիռն կամ զքնար. միանգամայն եւ նուագէ. վասն որոյ եւ փանդռներգակ ասի.

Կառնին եդաւ նախ ի զակեդեմոնիտ փանդռահարացն մրցութիւն։ Ներոն երգեցկաց եւ փանդռնահարաց յաղթեաց. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Մի՛ փանդռնահարաց նմանեսցուք. (Ոսկ. ես.։)

Փողահարին, եւ փանտեռնահարին. (Պղատ. մինովս.։)