hy    |   fr

Փայլողութիւն

ՓԱՅԼՈՂՈՒԹԻՒՆ ՓԱՅԼՈՒԱԾ. cf. ՓԱՅԼԻՒՆ.

Փայլողութիւն ջրոյ, եւ լոյս հրոյ՝ կազմին պսակք արդարոց. (Երզն. մտթ.։)

Իբրեւ զփայլուած լուսածագ բոցոյ. (Նար. խչ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif փայլողութիւն փայլողութիւնք
accusatif փայլողութիւն փայլողութիւնս
génitif փայլողութեան փայլողութեանց
locatif փայլողութեան փայլողութիւնս
datif փայլողութեան փայլողութեանց
ablatif փայլողութենէ փայլողութեանց
instrumental փայլողութեամբ փայլողութեամբք