ՏՐՓՈՒԹԻՒՆ ՏՐՓՈՒՄՆ. cf. ՏՌՓՈՒՄՆ, եւ ՏԱՐՓՈՒՄՆ.
Զկին իւր ի մեծ նեղութիւն արգել՝ սակս տրփութեան (կամ տարփութեան) երանելւոյն գլփափիւռայ. (Խոր. ՟Բ. 88։)
Առ ի տրփումն հանդիսի մարտի ճգնութեան։ Փոխանակ եղծանելի անձկալի տրփման. (Ճ. ՟Ա.։)
Երկոքին եւս ի տրփմանէ լինին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)
Պատրաստիմք ի քո օրհնութիւն բանիւ եւ տրփմամբ։ Սիրոյն կէտն իմացումնն է, եւ հոգեւոր տրփումնն։ Տրփմամբ ոսկւոյ, կամ այլ իւիք. (Լմբ. սղ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | տրփումն | տրփմունք |
accusatif | տրփումն | տրփմունս |
génitif | տրփման | տրփմանց |
locatif | տրփման | տրփմունս |
datif | տրփման | տրփմանց |
ablatif | տրփմանէ | տրփմանց |
instrumental | տրփմամբ | տրփմամբք |