ՏՐԱՄՈՐՈՇՈՂՈՒԹԻՒՆ ՏՐԱՄՈՐՈՇՈՒԹԻՒՆ. διάκρισις, διορισμός dijudicatio, distinctio, definitio. Տրամադատութիւն. որոշումն. զանազանութիւն.
Յինքն ածեալ կացուցանելով զէացելոցն եւ առ ի նմանէ եղելոցն զտրամորոշութիւնս։ Իբրեւ զնոյն նոցա եւ՛ միաւորութիւն եւ տրամորոշողութիւն առվերընկալեալ. (Մաքս. եկեղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տրամորոշողութիւն | տրամորոշողութիւնք |
| accusatif | տրամորոշողութիւն | տրամորոշողութիւնս |
| génitif | տրամորոշողութեան | տրամորոշողութեանց |
| locatif | տրամորոշողութեան | տրամորոշողութիւնս |
| datif | տրամորոշողութեան | տրամորոշողութեանց |
| ablatif | տրամորոշողութենէ | տրամորոշողութեանց |
| instrumental | տրամորոշողութեամբ | տրամորոշողութեամբք |