ՏՐԱՄԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ ՏՐԱՄԱԿԱՅՈՒՄՆ. cf. ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹԻՒՆ՝ ըստ ամենայն առման. διάθεσις dispositio.
Զտրամակայութիւն առոյգութեան մարմնոյդ։ Զներածական քո մտածութեան տրամակայումն դիտաւորութեան ծանեայ. (Մագ. ՟Զ. ՟Կ՟Դ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տրամակայումն | տրամակայմունք |
| accusatif | տրամակայումն | տրամակայմունս |
| génitif | տրամակայման | տրամակայմանց |
| locatif | տրամակայման | տրամակայմունս |
| datif | տրամակայման | տրամակայմանց |
| ablatif | տրամակայմանէ | տրամակայմանց |
| instrumental | տրամակայմամբ | տրամակայմամբք |