տից. կամ գուցէ լաւ եւս՝ ՏԻՏՔ, տիտից, կամ տտից - ՏԻՔ 2 կամ գուցէ լաւ եւս՝ ՏԻՏՔ. որպէս պ. տիտէ. Աչք. լծ. հյ. դիտ, դիտել.

Համբուրեալ (մոգուց) զոտսն յիսուսի, եւ դնելով զաստուածային ոտսն ի վերայ տից եւ երեսաց իւրեանց. (Եպիփ. ծն.։)