adj. s.

Որ առնու եւ հաւաքէ զպատգամս սուտս որպէս զվիճակս բախտի, եւ ըստ նմին գուշակէ վայրապար. հարցուկ. գուշակ. որպէս յն. լտ. χρησμῳδός sortilegus. (բառ յետին դարուց).

Հարցուկն՝ որ է վիճակառ։ Ի թովչէն, ի քարընկեցէն, ի վիճակառէն, ի յաստղաբաշխէն։ Չէ՛ պարտ քրիստոնէի յըռամբ. զարկ կամ ի վիճակառ կամ ի քարընկէց գնալ, եւ կամ քահանայ վիճակառ լինել. (Ոսկիփոր.։)