s.

ՎԶԱՆՈՒԹԻՒՆ ՎԶԱՆՈՒՄՆ. որպէս յն. αὑχή animi elatio. (իսկ αὑχήν է վիզ). Բարձրավզութիւն. ամբարտաւանութիւն. անսաստութիւն.

Ոչ ամենեցուն օգուտ է արձակն եւ ազատն լինել. քանզի վարին նովաւ բազումք առ ի վզանութիւն՝ խայտացեալքն աքացելով եւ ընդ ոտն հարկանելով զիրաւն եւ զօգտակարն։ Այս մեծ բարի է անզգամին՝ ոչ բառնալ թողուլ զնա ազատ. քանզի վզանութիւն այսպիսումն մեծ վնաս է։ Զյարձակմունսն եւ զըմբհկելն եւ զվզանումն լծելոց ձիոցն. (Փիլ. լին.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վզանումն վզանմունք
accusatif վզանումն վզանմունս
génitif վզանման վզանմանց
locatif վզանման վզանմունս
datif վզանման վզանմանց
ablatif վզանմանէ վզանմանց
instrumental վզանմամբ վզանմամբք