Վերակայ, Կայք

adj. s.

ὐπερκείμενος supra nos existens. Գերակայ. գեր ի վերոյ. եւ Բարձր վայրք. բարձրութիւն.

Համատարած ջուրն վերացեալ բարձրացաւ ի մէջն յանբաւ վերակայսն. (Զքր. կթ.։ Իսկ Նիւս. կազմ. գրի գեր ի վերակայ, իբր գե՛ր ի վերոյ կացեալ։)