ձ.

Վատաբախտ գտանիլ՝ լինել. ըստ յն. նաեւ մոլեգնիլ յայսոյ չարէ.

Սկեդասոս անէծ զամենայն զակեդոնացիոն, զի առ շիրիմս դստերաց իւրոց վատաբախտեսցին. (Նոննոս.։)

Եւ ոչ ի վատաբախտիլն քո տրտմեսցիս. Մի՛ պատճառ չարի զաստուած կարիցես, եւ մի՛ առանց նորին վատաբախտիլ զմեզ կարծիցես։ Յորժամ հիմն ազգի ոչ արկանի ուղիղ, հա՛րկ է վատաբախտիլ թոռացն. (Պիտառ.։)