cf. ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ.
Էր բարձր խորհրդովք առ վայրբերումն մեղաց, եւ խոնարհ քան զխոնարհս ի մարդկանէ երեւեալ. (Աբր. մամիկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վայրբերումն | վայրբերմունք |
| accusatif | վայրբերումն | վայրբերմունս |
| génitif | վայրբերման | վայրբերմանց |
| locatif | վայրբերման | վայրբերմունս |
| datif | վայրբերման | վայրբերմանց |
| ablatif | վայրբերմանէ | վայրբերմանց |
| instrumental | վայրբերմամբ | վայրբերմամբք |