hy    |   fr

Սահաւորութիւն

s.

Սահեցումն. ուստի՝ Ի ՅԵՏ ՍԱՀԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ՝ իբր յետս կոյս սահիլն, կամ տմարդութիւն.

Չճանաչողութիւնն պերոզի, եւ ի յետ սահաւորութիւն բռնադատեաց զիս. (Փարպ.։ 1)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif սահաւորութիւն սահաւորութիւնք
accusatif սահաւորութիւն սահաւորութիւնս
génitif սահաւորութեան սահաւորութեանց
locatif սահաւորութեան սահաւորութիւնս
datif սահաւորութեան սահաւորութեանց
ablatif սահաւորութենէ սահաւորութեանց
instrumental սահաւորութեամբ սահաւորութեամբք