adj.

ՍԱԼԱՐԿ ՍԱԼԱՐԿԱԾ ՍԱԼԱՐԿԵԱՅ. Ուր արկեալ են սալք. սալարյատակ վայր. ռմկ. սալըրկած

Տեսանէր զկամուրջսն, եւ սալարկս ի ձորս, եւ ի բազում տղմային տեղիս պողոտայից. (Տէր Իսրայէլ. մարտ. ՟Ժ՟Գ.։)

Անտիքոս եպիփան արար սալարկ զճանապարհս քաղաքաց. (Միխ. ասոր.։)

Դուռն՝ որ ասի սալրկածք, այս է քարեալ պողոտայ. (Մարթին.։)

Ամրացոյց պարսպով՝ կամարակապ։ եւ սալարկեայ փողոցովք. (Հ=Յ. մայ. ՟Ի՟Բ. որ ի Հ. եւ Տէր Իսրայէլ. գրի Սալարակ կամ Սալայարկ փողոցօք։)