cf. ՊԱՏԿԱՆԵՄ.
Պատկանաւորեաց (հայր) զսուրբ կոյսն միածնի որդւոյն. (Եպիփ. կուս.։)
Սեռն՝ բազում բնութեանց պատկանաւորք. (Անյաղթ պորփ.։)
Ստուգագէտ իմացուածիւ խորհրդոյ պատկանաւորեցին յարձանագրութիւնս բանից. (Յհ. կթ.։)
Ըստ նոցա յեղանակացն պատկանաւորել. (Երզն. քեր.։)