Շնորհաբարձ

adj.

Որ բարձեալ բերէ յինքեան զշնորհ. կամ ամբարձեալ ի ձեռն շնորհաց.

Տաճարացան սրբոյ հոգւոյն, եւ շնորհաբարձ բախտիւն վերամբարձան քան զմարդկային բնութիւնս (մարգարէք) Սհկ. (կթ. արմաւ.։)