ՇԱՄԲՇԱՆՔ կամ ՇԱՄՇԱՆՔ. cf. ՇԱՄՇՈՒԹԻՒՆ.
Շամբշելոյն սուր առեալ, եւ յանձին արարեալ՝ շամբշանացն բուժի. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 26։)
Մաքսիմոս դատաւոր ասէ, յայտ արարեր զշամշանսքո, զի խաչելոյ երկիր պագանես. (Ճ. ՟Ա.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | շամշանք | |
accusatif | շամշանս | |
génitif | շամշանաց | |
locatif | շամշանս | |
datif | շամշանաց | |
ablatif | շամշանաց | |
instrumental | շամշանաւք |